Η περιοχή

Στον μυχό ενός μικρού φυσικού κόλπου της Χαλκιδικής ,από την πλευρά του Στρυμωνικού, βρίσκεται η όμορφη Ολυμπιάδα, χωριό 700 κατοίκων, μικρό και εξαιρετικά ήσυχο το χειμώνα που όμως μεταμορφώνεται σε ένα πανέμορφο τουριστικό θέρετρο κάθε καλοκαίρι. Αν και διατηρεί χαμηλούς τόνους και βρίσκεται στον αντίποδα της κοσμικής και πολύβουης Χαλκιδικής , αποτελεί διέξοδο για όσους επιθυμούν να περάσουν ένα ήρεμο, γλυκό καλοκαίρι με την οικογένεια, τους φίλους ή άλλα αγαπημένα πρόσωπα διατηρώντας παράλληλα όλα τα εχέγγυα για ποιοτικές καλοκαιρινές διακοπές: όμορφες παραλίες, καλό φαγητό, νυχτερινή ζωή, ησυχία και ευκαιρία για χαλάρωση , εξορμήσεις στη γύρω Χαλκιδική και όχι μόνο, καθώς και μία σειρά από νέα σύγχρονα καταλυματα που πληρούν τις καλύτερες τουριστικές προδιαγραφές. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που η Ολυμπιάδα έχει πολλούς  πιστούς παραθεριστές επί σειρά ετών.

Οπως κάθε τόπος, η Ολυμπιάδα έχει και αυτη την ιστορία της. Χωριό προσφυγικό, χτίστηκε αμέσως μετά το μεγάλο διωγμό, το  1923. Οι πρώτοι οικιστές ήλθαν από την Αγία Κυριακή της Μικράς Ασίας και βρήκαν μια περιοχή με ελώδες έδαφος που μαστίζονταν από την  ελονοσία Επί χρόνια η ελονοσία  αποτελούσε το κύριο πρόβλημα για τον πληθυσμό. Πολλοί από τους πρόσφυγες πέθαναν και άλλοι σκορπίστηκαν σε άλλα μέρη, στη Μακεδονία και στη Θράκη. Οι εναπομείναντες  επιδόθηκαν κυρίως στην αλιεία η οποία αποτελεί και σήμερα , μαζί με τον τουρισμό, την κύρια δραστηριότητα βιοπορισμού των κατοίκων.

Το όνομα όμως της Ολυμπιάδος που, όπως λένε, το πήρε από την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου (την οποία ο βασιλιάς Κάσσανδρος είχε εξορίσει στa Αρχαία Στάγειρα ή, κατ' άλλους, στο παρακείμενο νησάκι «Κάπρος») μαρτυρεί ένα παρελθόν που μας πάει ακόμα πιο πίσω, στους αρχαίους χρόνους. Αυτό το παρελθόν ήρθε στο φως στην περιοχή που βρίσκεται πίσω ακριβώς από το λιμάνι του χωριού και απλώνεται σε όλο το λόφο που δεσπόζει πάνω απο την παραλία της Συκιάς και κατεβαίνει μέχρι τη θάλασσα. Πρόκειται για τα Αρχαία Στάγειρα ,τη γενέτειρα του Αριστοτέλη.

Πριν αρχίσουν οι ανασκαφές στα αρχαία Στάγειρα, ορατά ήταν μόνον τα ίχνη της μεσαιωνικής κατοίκησης στο Βόρειο Λόφο (κυρίως το βυζαντινό διατείχισμα), ενώ από την αρχαιότερη πόλη των Σταγείρων, ελάχιστα ίχνη διακρίνονταν, μέσα στην πυκνή δασώδη βλάστηση. Είναι προς τιμήν των κοινοτικών συμβουλίων της Ολυμπιάδας ότι από χρόνια πάσχιζαν να πείσουν την Αρχαιολογική Υπηρεσία, να ξεκινήσει τις ανασκαφές στην πατρίδα του Αριστοτέλη. Μια πρώτη, μικρής κλίμακας και ολιγοήμερη ανασκαφική προσπάθεια αναλήφθηκε το 1968 από τον τότε διευθυντή του Μουσείου Θεσσαλονίκης Φ. Πέτσα. Διενεργήθηκαν τότε έρευνες σε δύο σημεία, εκτός των ορίων της τειχισμένης πόλης: στον κολπίσκο της «Συκιάς», όπου αποκαλύφτηκαν αναλημματικοί τοίχοι της κλασικής περιόδου και στη θέση «Βίνα» (περί το 1,5 χλμ. ΝΑ των αρχαίων Σταγείρων), όπου ήρθε στο φως ένας κυκλικός πύργος.

Αφορμή γι' αυτήν την προσπάθεια είχε σταθεί τότε η ανεύρεση κυρίως ενός ημίεργου αγάλματος κούρου, που ανασύρθηκε από ιδιώτη δύτη στον κολπίσκο του «Λιοτοπιού». Χρειάστηκε να περάσουν περισσότερα από 20 χρόνια, από την πρώτη εκείνη ανασκαφική προσπάθεια, για να ξαναρχίσουν με συστηματικό πλέον τρόπο οι ανασκαφές στα Στάγειρα. Η έναρξή τους έγινε από τον Δρ. Αρχαιολόγο κ. Σισμανίδη Κώστα με δοκιμαστικές και διερευνητικές τομές, το Σεπτέμβριο του 1990. Τα ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα εκείνης της έρευνας δημιούργησαν τις ευνοϊκές προϋποθέσεις για τη συνέχιση των ανασκαφών, οι οποίες διεξήχθησαν κανονικά για μία δεκαετία.